در دستگاه های کفسابی ، میزان قدرت ماشین و اندازه مساحت پرداخت شده همواه ملاکی برای خوب بودن این دستگاه و راندمان بالای آن نمی باشد . در اکثر مواقع ، خیلی از ماشین های کفسابی پرقدرت ، توانایی سابش گوشه ها ، زوایا و پله ها را ندارند و در صورتی که چنانچه این محل ها با قسمت های دیگر همسطح نشوند ، کار کفسابی به هیچ عنوان مورد پسند نبوده و نمره قبولی دریافت نمی کند . لذا وسایلی برای حل این مشکل بوجود آمد که آن را اکسترما نامیده اند . اکسترما نیز همانند دستگاه های کفسابی ، با کمک تیغه های دورانی خود به ساب زنی سطوح می پردازد ، با این تفاوت که با فیزیک ظریف تر و جثه کوچکتر خود می تواند به محل هایی که ماشین آلات بزرگتر دسترسی ندارند رفته و به راحتی سطح آنجا را بتراشند . از مهمترین ویژگی های اکسترما کلیندکس می توان به استفاده راحت اپراتور از آن اشاره کرد . در این دستگاه ، اپراتور نیاز به خم شدن و اعمال نیروی زیاد را نداشته و می تواند به کمک میله راهنمای این دستگاه کفسابی ، به راحتی این وسیله را تکان دهد . وجود دو تیغه فولادی نیز مزید بر علت شده است تا کنج هیچ سطح مرمرین ، موزائیکی و سنگی از ساب این دستگاه در امان نمانده و کاملا صاف و صیقلی شوند . وجود سیستم وکیوم اکسترما نیز از دیگر مزایای این مجموعه می باشد که سبب شده است تا گرد و خاک حاصل از سایش سطح جمع آوری شود . وجود چرخ هایی کوچک در کناره های ابزار تراش نیز سبب شده است تا علاوه بر در امان ماندن دیوار از ضریه و خراش ، گوشه های دیوار بطور یکنواخت مورد کفسابی قرار گرفته و پستی و بلندی باقی نماند . از دیگر مزایای اکسترمای کفسابی می توان به وجود مخازن آب و گرد و خاک ، طراحی زیبا ، تیغه دو قلو ، ابزار الماسه مخصوص موزائیک ، سنگ ، سطوح بتنی پولیش پذیر و سخت ، ابزار پرداخت اولیه سطح و دستگاه هموارسازی اشاره کرد . قدرت 2 اسب بخاری آن در برابر سایر دستگاه های کفسابی بسیار ضعیف می باشد ، ولی نباید فراموش کرد که اکسترما دستگاهی جانبی و کم کاربرد می باشد و قرار نیست با کمک قدرت تک فازی آن ، ده ها متر مربع را سابیده و پولیش کنیم . وزن این دستگاه با توجه به نوع ابزار سوار شده روی آن تا 50 کیلوگرم نیز می رسد . وجود مخازن 10 لیتری ، سرعت دوران 1000 دور در دقیقه و شعاع کاری 30 سانتیمتری دستگاه از دیگر ویژگی های اکسترمای کفسابی می باشد .
نا گفته نماند که اکسترما گاها با دستگاه یوفو اشتباه گرفته می شود . یوفو در حقیقت به پولیش زن دستی اتلاق می شود که یکی از وظایف آن همچون اکسترما ، ساب گوشه ها می باشد از سوی دیگر یوفو ها نیز از نظر قدرت دستی بر آتش داشته و نقاط صعب العبور برای دستگاه های کفسابی ( مانند پله ها ) با ظرافتی مثال زدنی میتراشد .
یکی از رایج ترین سنگ های استفاده شده در معماری امروز ایران ، سنگ تراورتن (Travertin) می باشد . تراورتن از آن دسته از سنگ های رسوبیست که طی صد ها سال انباشت رسوبات معدنی درون آب های گرم بوجود می آید . عمده دلیل استفاده از این نوع سنگ وجود حفره های فراوان در آن می باشد که در اثر حبس گازهای موجود در آب گرم بوجود آمده اند . این تخلخل باعث می شود تا تراورتن در برابر ضربه ، فشار و آتش سوزی مقاوم بوده و همچنین عایق صدا و حرارت باشد . از دیگر محاسن این تخلخل می توان به چسبندگی بیشتر سنگ اشاره کرد ؛ زمانی که یک قطعه سنگ تراورتن را به کمک سیمان می چسبانیم ، نفوذ سیمان در این حفره ها سبب می شود تا جداسازی این قطعه پس از چسباندن بسیار دشوار گردد . این مزایا ، سبب شده است که یکی از گزینه های همیشگی نمای ساختمان ها ، کف و قرنیز آن ها سنگ تراورتن باشد . زمانی که این سنگ تحت کفسابی قرار می گیرد ، با از بین رفتن یک لایه و حفره های آن ، حفره های دیگری سر از سنگ بیرون آورده و اگر بخواهیم به امید یکدست شدن تراورتن و از بین رفتن حفره ها به کفسابی آن بپردازیم ، قطعه سنگمان تمام می شود ! از این روی متخصصان کفسابی به استفاده از ماده ای به نام رزین (Resin) روی می آورند . همه ما رزین را از نزدیک دیده و آن را لمس کرده ایم . ساده ترین نوع رزین که در طبیعت نیز به وفور یافت می شود صمغ و شیره درخت کاج می باشد . این ماده سیال که دارای چسبندگی فراوان و بوئی نا مطبوع می باشد ، نوعی رزین است که با گذشت زمان سخت می گردد . یکی از مهمترین ویژگی های رزین ، مقاومت بالای آن در برابر آب و رطوبت می باشد ، از این روی در زمان های کهن از همین صمغ درختان برای پوشاندن درز قایق ، کشتی و سقف خانه ها استفاده می شده است . امروزه رزین های صنعتی که از فرآورده های پلیمری می باشند نیز همین ویژگی را دارند ، با این تفاوت که آگاهی از ساختار پلیمری آن ها سبب شده است تا کارخانجات تولید کننده آن بتوانند با غلظت و ویژگی های متنوع آن ها را به تولید انبوه برسانند . همانطور که گفته شد سنگ تراورتن دارای حفره های متعددیست و از سوی دیگر بشدت آب را جذب می کند ، در نقطه مقابل رزین ماده ایست که ویژگی های عکس آن را دارد ، ترکیب این دو ماده خروجی اعجاب انگیزی را به وجود می آورند که یکی از پرکابرد ترین پدیده های زندگی ما می باشد ، هرچند توجه چندانی به آن نمی شود ، ترکیب تراورتن و رزین . پس از فرش شدن یک مکان توسط تراورتن و کفسابی اولیه برای همسطح شدن آن ، تزریق رزین سبب می شود تا تمامی حفره های موجود در آن پرشوند و به دلیل خاصیت شیشه ای آن ، سطحی براق و یکدست بوجود آید . کفسابی این سطح طی چندین مرحله سبب می شود که مقاومت بالای تراورتن در برابر ضربه و فشار ، مقاومت بالای رزین در برابر آب پوششی مناسب برای هر سطحی شوند .
همه انسان ها در اولین برخورد با یکدیگر ، تا حدی شخصیت طرف مقابلشان را از روی البسه و وضع ظاهری وی می سنجند که اغلب وضع ظاهری بهتر منجر به بهتر قضاوت شدن می شود حتی اگر درون آن فرد چنین نباشد . این نوع نگرش را می توان به بنا ها نیز بسط داد ، دیدن ساختمانی با نمایی مجلل و پاکیزه بذر این فکر را که ساکنان این ساختمان نیز انسان هایی آراسته و منظمند را در ذهن بینندگان می کارد و از سوی دیگر نمایی نا مناسب عکس این تفکر را بوجود می آورد ، حتی اگر در واقع چنین نباشد . بنای یک ساختمان در ابتدای امر فقط حکم حفاظی برای ساکنین در برابر خطرات خارجی بود ، در امان ماندن از دست مهاجمین ، گرما ، سرما ، باران و سایر عوامل مشابه ، اما با تکامل روند خانه سازی ، انسان دریافت که نما و دیوارها نیاز به مجراهایی برای ورود و خروج نور ، هوا و صدا دارند . از این روی با تعبیه پنجره ها روی دیوارها ، نمای ساختمان وارد مرحله تازه ای شد . با گسترش شهرها و تمایل انسان به زیبایی در ذات خود ، بشر به فکر تزیین نمای محل زندگی خود افتاد . این تفکر تا قریب به 2 قرن پیش با توجه به فرهنگ و عقاید مردم هر شهر ، امکانات طبیعی آن خطه و نیازهایشان بطور کامل رعایت میشد . مثلا در شهرهای شمالی ایران ، با توجه به بارندگی فراوان و وجود جنگل های انبوه ، خانه های ساخته شده به نحوی با این 2 اِلِمان در ارتباط بودند ، خانه های کویری به دلیل شرایط جوی و وجود سنگ و خاک رس به نحوی دیگر این اصول را رعایت می کردند تا اینکه با سفر شاهان قاجاری و متجددین به غرب ، روشی نصفه و نیمه وارد فرهنگ و معماری ایرانی شد که نه ویژگی های معماری اسلامی – ایرانی را داشت و نه به درستی محاسن معماری غربی را پیاده می ساخت ، در نتیجه اکنون شاهد شهرهای کنونی کشورمان هستیم که هریک از ساختمان های آن با دیگری فرق داشته و این تضاد به حدی ناخوش آیند است که مراجع ذیصلاح – مانند شهرداری – در پی تعدیل و پاکسازی آن می باشد . از مهمترین مواد تشکیل دهنده نمای ساختمان های کنونی ایران می توان به آجر ، مرمر ، تراورتین ، شیشه ، سیمان ، گچ ، کامپوزیت ، استرچ متال یا پنل های آلومینیومی ، آهنی ، مسی و استیلی اشاره کرد . وجه مشترک همگی این مواد آلودگی آن ها در برابر آلاینده های زیست محیطی و عوامل طبیعی می باشد . همانطور که لباس یک فرد ، هرچقدر هم که پر ظرافت و گران باشد ، ولی در زمان کثیفی کم ارزش است ، نمای یک ساختمان نیز در زمان آلودگی ارزش خود را از دست می دهد ، لذا نیاز به نظافت و شستشو دارد . امروزه به دلیل وجود ساختمان های سر به فلک کشیده ، تمیز کردن این ابنیه امری کاملا تخصصیست که منجر به پیدایش پدیده نماشویی شده است . هریک از این ساختمان ها می توانند با کمک نماشویی زیبایی روز اول خود را بدست آورند . نماشویی به کمک ابزاری پیشرفته همانند واترجت و واترسندبلاست انجام می پذیرد ، افراد متخصص این کار ، علاوه بر استفاده از بالابر و داربست ، در صخره نوردی نیز ماهر بوده و به کمک طناب های مخصوص به پاک سازی نمای یک بنا می پردازند . نماشویی یکی از زیر مجموعه های کفسابی می باشد و معمولا مجموعه های کفسابی ، تیمی نیز متشکل از متخصصان نماشویی دارند . کفسابی نیز امری مهم برای حفظ زیبایی نمای داخلی ساختمان های مذکور می باشد . سطحی شفاف ، یکدست و پاکیزه کف های سنگی ، بتنی و چوبی سبب افزایش دو چندان زیبایی نمای داخلی یک ساختمان می گردد .
نماشویی به عملی اتلاق می شود که در آن ، عده ای با ابزار و روش های گوناگون ، به پاکسازی نمای بیرونی یک ساختمان ، سیستم نور پردازی و یا دکوراسیون تزئینی آن می پردازند . نماشویی که در سال های اخیر وارد مرحله جدیدی از استفاده از ابزار شده است ، با سرعت فراوان به سمت مکانیزه شدن پیش می رود . نماشویی اصطلاحیست که برای شستن هر گونه نما ، با هر جنس و ارتفاعی استفاده می شود ، ولی به دلیل اینکه آلودگی نماهای شیشه ای با انعکاس تصاویر و دوچندان نشان دادن آلاینده ها بیش از سایرین مشخص و نامطلوب است ، لذا عمده فعالیت نماشویی ، معطوف به نماهای شیشه ای می باشد . این عمل که در زبان انگلیسی Window cleaning یا window washing نامیده می شود ، با ساخت و گسترش آسمان خراش های سر به فلک کشیده در ایالات متحده به شکل امروزی رواج یافت . نماشویی در سال های ابتدایی خود ، حرفه ای به شدت خطرناک تلقی می شد ، بطوریکه در دهه 30میلادی ، در شهر نیویورک ، از هر 200 تن در حین نماشویی ، 1 نفر جان خود را در اثر لیز خوردن و یا قطع اتصالات از دست می داد . در موارد متعددی نیز بروز مشکلات در داربست های فلزی و واژگونی آن ، به یکباره عده ای نماشوی را به کام مرگ می کشاند لذا در دهه 90 میلادی و در پی لزوم فعالیت بیشتر این قشر در ساختمان های پر تعداد و بلند ، اتحادیه نماشویان نیویورک ، با وضع قوانینی داخلی و برگزاری کلاس هایی آموزشی برای اعضای خود ، میزان ایمنی و امنیت این شغل را به طرز چشم گیری افزایش دادند . این عمل در بریتانیا وضع بدتری نیز به خود گرفته بود ، چراکه بجز در اسکاتلند ، کشورهای دیگر این حوزه ( انگلیس ، ولز ، ایرلند ) ، برای نماشویی مجوزی از افراد نمی خواستند ، به همین دلیل همه کارگران می توانستند ادعا کنند که نماشوی ماهری هستند که در پس این ادعا و اشتباهات رایج به شدت مجروح شده و یا جان خود را از دست می دادند . در این قاره نیز پارلمان اروپا با وضع قوانینی (از جمله 2001/45/EC ) به دفاع از حقوق کارگران ، بهداشت و ایمنی آن ها در زمان فعالیت پرداخت که یکی از این قوانین سخت گیرانه در مورد نردبان ها بود . طبق این قوانین ، نردبان نباید اولین انتخاب برای رسیدن به نقطه مورد نظر باشد و فقط در صورت نبود راه حلی بهتر باید از آن استفاده شود . از زیر شاخه های این قانون می توان به بلندی نردبان ، وجود گیره هایی در ابتدا و انتهای آن برای ثابت ماندن ، وجود پایه های کمکی و ابزار پشتیبانی اشاره کرد. همچنین بهترین راه برای نماشویی ، استفاده از بالابرهای ایمن تعریف شد ، هرچند در تبصره هایی اشاره شده است که استفاده از این روش در برخی ساختمان های کوچک ، بصرفه و یا امکان پذیر نمی باشد و استفاده از روش هایی همچون WFP ( شستشوی پنجره با کمک لوله ای بلند و حضور اپراتور روی زمین ) با وجود مصرف آب بیشتر ، روشی ایمن تر می باشد .
در اواخر قرن نوزده و با رونق ساختمان سازی در شهرهایی نظیر نیویورک و شیکاگو ، حرفه نماشویی متولد شد . در سال های آغازین استفاده از نماشویی در ابنیه مختلف ، یکی از رایج ترین شیوه ها ، استفاده از متدی سنتی بود که نماشویان با گرفتن لبه ها و چارچوب هر پنجره ، به نظافت آن می پرداختند . با بزرگتر شدن پنجره ها و بلند تر شدن ابنیه ، تسمه هایی چرمی نیز به منظور پشتیبانی بیشتر از این افراد به آن ها متصل می شد ، اما این روش و نوع پشتیبانی پس از گذشت سالیان نچندان طولانی منسوخ شد ، چرا که با ظهور ساختمان های تمام شیشه ای ، استفاده از این روش بازدهی فراوانی نداشت . پس از آن روش های فراوانی برای نماشویی بوجود آمد که هریک دارای مزایای و معایب فراوانی بودند ، اما در این بین ، نماشویی با طناب بیشترین مقاربت عملیاتی را با نسخه سنتی فوق داشت . امروزه با افزایش طول ساختمان ها ، تعداد پنجره های آن نیز بیشتر و با وجود معماری های مفهومی ، دسترسی به برخی از نقاط آن نیز صعب العبور شده است . ادعای بیجایی نیست اگر بگوییم سخت ترین شیوه نماشویی ، همین شیوه نماشویی با طناب ( گهواره معلق و یا عنکبوتی ) می باشد . در این روش که بواسطه ساختار نچندان پیچیده شروع خود ، روشی ارزان و سریع تلقی می شود ، سیستم نگه دارنده ای در بام محل مذکور نصب می شود . پس از آن ، نماشویان با پوشیدن لباس های نگهدارنده مخصوص که به « Boatswain’s chair » نیز معروفند و نشستن بر روی این صندلی معلق ، آماده ارسال به پایین می شوند . در حین انجام این عمل ، فرود نماشوی که به کمک سیستم های دستی و الکترومکانیکی انجام می شود ، با تمیزی شیشه های هر طبقه در یک ردیف همراه است . از نکات حائز اهمیت نماشویی با طناب ، می توان به لزوم آمادگی جسمانی بالای اپراتور ، تسلط وی به امر نظافت و مدیریت بحران در شرایط اضطراری اشاره کرد . بدون در نظر گرفتن عمل نماشویی ، معلق ماند در ارتفاع به مدت چند ساعت و بواسطه حضور چند طناب محافظ امری خطرناک و دلهره آور است ، با افزایش ارتفاع میزان این سختی نیز افزایش می یابد .حال فرد مورد نظر موظف است با وجود چنین شرایطی ، تمرکز خود را به کار معطوف کرده و آن را به سرانجام رساند . از مهمترین مزایای این روش می توان به دسترسی به نقاطی اشاره کرد که با روش های دیگر امکان پذیر نمی باشد و همچنین هزینه کمتر آن در مقایسه با نصب داربست و آسانسور . اما از سوی دیگر ، نمی توان از این روش در شرایط آب و هوایی نامساعد ( وزش باد ) استفاده کرد و همچنین به دلیل شرایط موجود ، ابزار آلات و مواد مصرفی همراه نماشوی محدود بوده و نیاز به شارژ پی در پی دارد . در پایان لازم به ذکر است که پایه های نگهدارنده نماشوی که بصورت موقت نصب می شود ، پتانسیل نصب دائمی را نیز دارند و در ساختمان های نوساز در برخی مناطق ، در هنگام ساخت بنا ، محل قرار گیری و احداث این گیره ها مشخص شده و به عنوان عضوی ثابت از ساختمان ، علاوه بر تسریع در انجام